Onze trip door The States

Vrijdag 3 augustus:

Op 3 augustus zijn Luuk en Annemiek per trein naar Schiphol vertrokken, erg vroeg, dankjewel Willy voor het wegbrengen naar het station. Het verliep allemaal lekker vlot en om 10.15 uur eerst naar Londen, daarna om 12.15 uur door naar Los Angeles. Daar natuurlijk wat wachten bij de douane, toen snel naar buiten want Bert kwam ons met de camper van het vliegveld afhalen, echt heel stoer, grote bak reed voor, bagage en wij erin en op pad naar.......de Walmart, groot warenhuis, daar inkopen doen voor ontbijt en grote voorraad water want erg warm, tegen de 40 graden. Langzaam maar zeker kakten Luuk en Annemiek in van de jetleg dus hup naar onze eerste campground in Annaheim, wat eten en daarna snel slapen. 

Zaterdag 4 augustus: Echt op pad, naar.....Joshua Tree National Park

Hartelijk gefeliciteerd Pa Noordkamp!! 92 jaar!!

Bert is al aardig gewend aan het tijdsverschil, Luuk en Annemiek nog niet, dus om 03.00 uur klaar wakker pfff toch nog maar even slapen, weer wakker om 06.00 uur, dan er toch maar uit want vanwege lekkere hoge temperatuur is vroeg op pad wel prettig. Dus daar gaan we met onze woonwagen richting Joshua Tree, onderweg een stop bij een echte diner, zooo gaaf, alsof de tijd heeft stilgestaan. Mini jukebox op tafel, milkshake in van die glazen op voet, leek wel uit de serie ''Happy Days''. Rond 17.00 uur kwamen we aan bij de campground, Jumbo Rock. Daar konden we niet reserveren van te voren maar er was nog plek genoeg dus rondje rijden en mooie plek uitgezocht. Annemiek bleef bij de plek en Bert en Luuk terug om definitief te reserveren. Gaaf systeem, je schrijft je in en doet keurig het bedrag voor de overnachting in een envelop en die gaat in een afgesloten postbak. Je neemt een bonnetje mee en dat bevestig je aan een paal bij het gekozen plekje, daarmee is de reservering rond. Vanwege de hoge temperatuur werd aangeraden om vanaf 18.00 uur pas een hike te gaan ondernemen. Wij kozen voor de hike Hidden Valley. Wauw echt zoooo geweldig mooi en best goed te vinden.....Rondje van 1 1/2 uur, zo ongelofelijk mooi en wat een rust, echt geweldig. Dat was het wel voor vandaag, tot morgen.

Zondag, 5 augustus

Yeahhhh, weer lekker vroeg wakker dus hup daar gaan we weer, om 08.00 uur doen we onze 2e hike in Joshua Tree, deze keer Baker's Dam, ook weer zo'n verrassing, echt niet te geloven zo mooi. er wordt gewaarschuwd voor slangen en gekko's tussen/onder rotsen, laten zich aan ons niet zien, Luuk balen.....maar er moeten ook nog bighorn schapen rondlopen en oh ja er heerst een ziekte bij die dieren, niet overdraagbaar op mensen, dat dan weer niet, maar ze niesen en hoesten en hebben een rode neus, of je het even wil melden als je er zo eentje tegenkomt, tuurlijk....maar we willen natuurlijk nu wel eens een dier tegenkomen, zoeken ons rot, een klein vosje dan misschien, ook niet, grrr. Maar ineens komen daar tussen de rotsen door 3 bighorn schapen aangelopen, heel rustig, alsof de ranger dacht we zullen er maar een paar die kant op sturen anders hebben we ontevreden bezoekers.....zo, die kunnen van ons lijstje. Na deze hike lunch in de ons al bekende diner en dan verder richting Lake Havesu. Onderweg komen we steeds grote campers tegen met daarachter liefst een enorme power boot voor op het meer of een enorme jeep voor als je je huisje wil laten staan maar toch even een ritje wil maken. Het is echt waar, alles is bigger hier, als je denkt het kan niet groter, echt wel. Het is een aardige rit en rond 16.00 uur komen we aan bij onze campground bij Lake Havesu genaamd Cattail Cove campground. Dit was echt niet te geloven, heerlijk rustig daar, niet vol, mooie plek en jawel een prive strandje aan het meer. Dus hup alles aansluiten, omkleden en op naar het meer voor verkoeling, ja dat had je gedacht, het meer is er en is prachtig met uitzicht op de bergen en palmbomen op het strand maar van afkoelen komt het niet, het water is gewoon lauw, maar evengoed erg fijn. In het water met Luuk La Crosse gespeeld, kijk maar eens wat dat is, echt heel leuk, hoort in teamverband maar lukt ook met zijn tweetjes. Het is daar erg warm, 47 graden, ff wennen dus. In onze camper kan de airco aan maar naar buiten lijkt wel of iemand een grote fohn op de warmste stand op je richt, echt even schakelen, vermoeiend zelfs. Maar wat een wereld plek, we hebben genoten. Voor nu lekker slapen en morgen weer verder, richting Sedona. Tot morgen.

Maandag, 6 augustus

Vroeg vertrokken richting Sedona, my god wat een mooie route, door de bergen, ongekend mooi, je zou nog meer tijd moeten hebben om overal te stoppen, maar ja dan mag je wel een jaar uittrekken voor een rondreis hier. Ineens rijden we door een prachtig bergdrop, Jerome, waanzinnig mooie huizen met uitzicht op de bergen, terrasjes, restaurantjes, heel leuk. Wij wat verder nog, yep daar nadert Sedona, heel leuk plaatsje ook, bergen er omheen, winkeltjes, restaurantjes, echt vakantiedorp. Wij op zoek naar onze campground, Rancho Sedona RV Park, wauw, een oase in een bruisend stadje. Heel groen, prachtige grote plek met achter ons een stromend watertje, heerlijk. Het wordt hier al snel donker en we hebben niet echt zin om Sedona in te gaan om te eten, maar jawel, we kregen een foldertje met info van een pizza restaurant en zij leveren op de campground. Dat doen we, besteld en ze zijn er na een uurtje, beste man moet op een zeer donkere, nauwelijks verlichte camping ons plekje weten te vinden, geen doen denken wij dus we lopen naar de ingang om hem wat te helpen. Yeahh daar is hij, lekker aan onze picknicktafel gegeten en daarna lekker slapen.

Dindag, 7 augustus

Vandaag zou Wouter van Nieuwkerk 86 jaar zijn geworden, helaas, maar ik denk er altijd wel aan en broerlief en nichtjes ook zag ik.

Vandaag op tijd uit bed, lekker buiten ontbijten en dan on the road again, op weg naar Sedona Slide Rock, soort van natuurlijke glijbaan over de rotsen door ijskoud water, we zijn benieuwd. Klein stukje rijden en natuurlijk zoals overal alles weer perfect geregeld, ruime parkeerplaats voor de camper en daar gaan we, heel benieuwd wat ons te wachten staat. Eerst stukje lopen door het park en dan paar stenen trapjes af en we staan naast een lekker stromend riviertje en na wat klauterwerk hebben we plekje naast de ijskoude rivier en zien al mensen naar beneden glijden, heel gaaf, maar zooooo koud, echt ijswater, ondanks de hitte toch even een dingetje. Natuurlijk is Luuk de eerste die gaat, held. Daarna ook Bert en ik twijfel, maar kom op, je bent hier maar 1 keer, hoe erg kan het zijn, ok daar ga ik ook, my god, dat is echt koud maar zooo gaaf om te doen. Rond een uur of 11 hebben we het wel gezien en wordt het ook echt wat drukker, dus, tijd om te gaan, op naar Mather Campground in het Grand Canyon National Park. Aardig stukje rijden weer, onderweg even lunchpauze, camper langs de weg en lekker even eitje bakken en daar weer door, ideaal die camper. Einde van de middag komen we aan op Mather Campground, enorme plek, midden in het bos. Hier alles super geregeld, je loopt vanaf je plek zo naar de bushalte en daar rijden shuttle busjes door het park, gratis, hop on/hop off, net waar je wil gaan hiken. Wij besluiten eerst een stukje langs de Rim te bekijken, je weet echt niet wat je ziet, zoo mooi, zo ver je kunt kijken een prachtig canyon en heel veel Japanse toeristen die de moeite van het bekijken waard zijn, mondkapje voor, grote zonnebril, capuchon op, lange broek en dat met 40 graden, hilarisch, echt andere cultuur. Oh ja, wel handig, ze hebben allemaal paraplu op tegen de zon. Na deze eerste peak op het canyon weer terug naar onze camper en lekker wat eten. Zit je daar lekker rustig zie je ineens niet ver weg een enorm hert rondscharrelen. Luuk er achteraan met de camera, nou er zijn er wel meer dan 6, lopen rustig te eten en merken ons niet echt op. Verder zie je ook enorme raven rondvliegen en daar waren we al voor gewaarschuwd, die zijn op zoek naar eten en maken alles open wat jij achterlaat, je wil niet weten wat een bende ze kunnen maken en hoeveel er zijn en ze zijn echt heeeel groot, brrr laat ze maar lekker wegblijven. De volgende dag gaan we lekker hiken, eerst met de bus en dan als start een stukje de canyon in, de Bright Angels Trail. Dat is een trail waarvan ze zeggen dat je niet moet proberen het in 1 dag te doen: te zwaar, neem voldoende water mee en draag goede schoenen. Wij besluiten vanwege de hitte maar een klein stukje naar beneden te lopen voor het idee en bedenk wel dat moet je ook weer terug omhoog……..het was echt heel gaaf maar prima om niet verder te gaan. Als we bijna boven zijn komen we een Japanse mevrouw tegen die volgens ons helemaal naar beneden wil gaan, 6 uur hiken is dat en dan nog terug. Zij vraagt aan ons of wij beneden waren en hoe het was, we leggen haar uit dat het heel ver is en met deze temperatuur niet te doen op 1 dag, ze kijkt ons vol onbegrip aan en we groeten elkaar en ze gaat verder, geen idee hoe ver ze is gekomen. Wij wandelen stukken naast het canyon, echt fantastisch, soms echt dicht langs de rang, dat is echt erg diep, dat overleef je niet. En ja hoor, daar zien we wat Japanse kindjes springen langs de rand en steentjes gooien, je maag draait om, moeder zit er aan paar meter vandaan en lijkt het normaal te vinden, pffff echt eng gewoon. Na een mooie hike gaan we terug naar de camper om wat te eten en we hebben besloten om de zonsondergang vanavond te gaan bekijken. Dat bedenken meer mensen dus de busjes zijn aardig vol maar het gaat echt vlot. Bert en Luuk vinden mooie plek op een rots om te zitten zodat we mooie foto’s kunnen maken. Annemiek zit even en wordt echt al misselijk van daar alleen te zitten, hoezo beetje hoogtevrees. We vinden snel een andere plek achter een railing, dat voelt veel beter. Een mooie zonsondergang op een prachtige plek, daarna wordt het snel wat donker en in de verte een bliksemschicht………een paar dikke druppels en veel wind maakt dat iedereen snel weg wil. Maar daar hebben die Amerikanen over nagedacht, heel snel verschijnt de ene na de andere bus die ons terugbrengt, echt super geregeld, kunnen ze echt goed. Laatste stukje naar de camper door super donker bos, lekker spannend. Dat was de Grand Canyon………of toch niet?

Woensdag, 8 augustus

Verrassing voor Luuk, we gaan een helikoptervlucht maken over de Grand Canyon, hij weet niet wat hij hoort. We gaan naar het vliegveld om te kijken hoe lang we moeten wachten, uurtje dus dat valt mee. We zitten te wachten en kijken om ons heen met wie we in de helikopter kunnen komen, er kunnen 6 personen in, langzaam aan is iedereen vertrokken, dan roepen ze ons om en wat blijkt, we zitten maar met ons drietjes in de helikopter, private tour, niet te geloven, zooooo gaaf en wie boft er weer eens, Annemiek zit voorin naast de pilot, yeahhhh. Het is een vlucht om nooit te vergeten, zo bijzonder, traantje van ontroering, wauw, echt onbeschrijfelijk. Daarna snelle lunch bij de allereerste Mac hier, net zo duur als een lunch bij een leuke Amerikaanse diner, jammer maar waar. Dan gaan we weer een ritje maken, richting Lake Powell.

We komen rond 4 uur ’s middags aan bij Lake Powell: Wahweap Campground. Mooie rit door weer een totaal ander landschap: veel Canyons, vandaar de naam: Canyon Land 😊.

Eerst inchecken en daarna een frisse duik in het gigantische (stuw)meer Lake Powell. Ooit was het hier gewoon land met een diep canyon waar de Coloradoriver door stroomde, maar een dam bij Page heeft dit volledig veranderd in een groot meer. Heel veel watersport: enorme motorboten en jetski’s.

Na de duik naar de campsite en lekker eten en vervolgens slapen.

Donderdag 9 augustus.

Wij wilden nog Upper- of Lower Antylope Canyon boeken maar waren uiteindelijk daar veel te laat mee …. Jammer maar misschien ook niet want het is wel ERG druk en je wordt als vee door die canyon gedreven..

Toen maar rond het missga uur (heets van de dag!!) naar de Horse Shoe Bend. Zware wandeling zonder schaduw en behoorlijk hoogte verschil … maar het was de moeite meer dan waard!!

Toen snel wat boodschappen bij de Walmart en toen weer zwemmen in het meer.

Vrijdag 10 augustus.

Op naar Arches National Park. Een lange rit waar ook het landschap zeer wisselde.

’S Avonds aangekomen op de Campsite: Devils Garden Campground. Net op tijd voor de zonsondergang.

 ’S Avonds laat was de sterren hemel ONGELOVELIJK en nog wat vallende sterren gezien.

Zaterdag 11 augustus.

Begonnen met een hike met een ranger: de Fiery Furnace. Zeer indrukwekkende hike met een leuke groep mensen door een ongelovwelijk lanschap. Het was een spannende, mooie en leuke tour, hier en daar wat klimwerk, tussen smalle kloven door, voetjes links en rechts op een rots en dan over kloof heen, Luuk voorop al babbelend met de ranger, wij wat achteraan want ja voor Annemiek was de hike best spannend met verrassende hoogtes, een klein slangetje, de grote die ze onlangs zagen bleef gelukkig weg, maar de hele hike was zo ongelofelijk mooi dat de angst snel overwonnen is. Na 2 ½ uur komen we weer uit de canyon en merk je gelijk dat het al weer aardig warm is geworden. Dus camper in en op naar een plaatsje in de buurt om te lunchen, Moab. Dan even rustig aan want we willen einde van de middag de hike naar de delicate arch nog gaan doen en vanwege de hitte kan dat echt niet eerder. We vertrekken rond 17.00 uur de klim naar boven naar de delicate Arch, maar ja, dat is geen kattepis, echt alleen voor mijn 2 jonge goden, ik moet halverwege echt afhaken, ik kan niet meer, zo warm en dan naar boven op een rotsplateau zonder enige schaduw, beter halverwege terug dan straks spijt. Ik terug, Bert en Luuk door met veel water mee. Onderweg terug kom je ook hier weer mensen tegen die deze route op hun teenslippers gaan ondernemen, wonderlijk wel maar ok. Bij de camper aangekomen ben ik echt kapot en moet ik echt even bijkomen van de hitte, beetje too much. Bert en Luuk komen uurtje later redelijk fris en fruitig terug en vonden het geweldig. Gelukkig heb ik deze hike 14 jaar geleden al gedaan anders zou ik echt balen van wat ik gemist heb. Handig is wel dat als het zo warm is je gewoon in de camper even een frisse douch neemt en je gelijk wat fitter bent. Het was alweer een fantastische dag.

Zondag, 12 augustus

Vroeg op en een lange maar qua landschap ongelofelijk mooie reis naar Bryce Canyon. We reden de Route 12, de scenic byway, zo’n weg waar je na elke bocht wel weer zou willen stoppen om alweer een foto te maken, wat een prachtig land is het toch en zooo mooi en wat een ruimte en zo vreemd soms dat ergens in de middle of shit gewoon een huisje staat, wie wonen daar dan, waar leven ze van, zou ik graag willen weten, kan je je echt helemaal niks bij voorstellen. We komen rond 17.00 uur aan bij Ruby’s Inn, een campground waar Bert en ik 14 jaar geleden ook al waren, de campsites in het park werd aan gewerkt en konden we niet reserveren dus dan deze maar, was vorige keer ok, dit is een zgn. commerciële campground, met van alles erbij, houden wij normaal niet zo van. Nu 14 jaar later is het echt omgetoverd in een soort van attractiepark, grote restaurants erbij, soort van 2-baans weg wat een rustig weggetje was, my god, de plek is ok, en uiteindelijk slaap je er alleen maar want het gaat om Bryce Canyon. Maar onze voorkeur is een campground in een national park, echt the best. Voor nu, lekker slapen en morgen op pad naar de canyon.

Maandag, 13 augustus

Lekker wat langer geslapen om rond 09.00 uur met de shuttlebus naar het canyon te gaan voro een hike, zo goed geregeld, minimaal aantal auto’s het park in want die bussen rijden om de 10-15 minuten en gratis hop-on/hop-off waar je maar wilt en dan wandel je waar je wilt. Wij kiezen ervoor om een gecombineerde trail te gaan lopen, eerst stukje boven langs de rim, vanaf Sunset point, de Queens Garden trail het canyon in en dan de Navajo trail de canyon weer uit. We vallen in herhaling maar hier is het weer zo mooi, de kleuren, de onverwachte groene bomen, dit moet je echt zelf zien, zoooo ongelofelijk mooi, het was weer pittig, vooral de terugweg uit het canyon omhoog, maar meer dan waard. Daarna lunch in the lodge van Bryce Canyon, heerlijk even wat eten en uitrusten. Buitengekomen betrekt het wat en vallen er een paar druppels, voor het eerst iets koeler. We gaan terug naar onze camper en doen verder lekker rustig aan, wat lezen, slapen, hangen en het was weer een bijzondere dag, morgen op pad naar Zion National Park.